Hipolit Roszczynialski urodził się 6 września 1897 roku w miejscowości Łężyce koło Rumi (dawny powiat morski).
Jego rodzice, Marian i Eufrozyna z domu Malotka Trzebiatowska mieli niewielki majątek ziemski. Był jednym z jedenaściorga rodzeństwa. Bratem jego był ksiądz Edmund Roszczynialski, szambelan papieski działacz niepodległościowy, zasłużony dla ziemi kaszubskiej.
Hipolit Roszczynialski ukończył szkołę ludową, a następnie gimnazjum klasyczne w Wejherowie uzyskując świadectwo maturalne. Tam też w latach 1908 - 1914 związał się aktywnie z tajną organizacją młodzieży polskiej szkół średnich (filomaci pomorscy). W Insterburgu w Niemczech kończył Szkołę Konnych Strzelców.
Podczas I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej. W listopadzie 1918 roku po wybuchu rewolucji w Niemczech zostaje zdemobilizowany i powraca do Łężyc na gospodarstwo rodziców. Poza pracą na roli organizuje konspiracyjne oddziały przeznaczone do walki o wyzwolenie Pomorza. Zdekonspirowany przez żandarmerię niemiecką ucieka w połowie 1919 roku przez granice chronione przez Selbstschutz i przedostaje się na wyzwolone wschodnie tereny Polski. Tu wstępuje do Pomorskiego Pułku Strzelców 8 Kompanii w Toruniu-Mątwy. Następnie na własną prośbę skierowany zostaje do 4 Pułku Ułanów Nadwiślańskich w Poznaniu. Z kolei przechodzi do 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. W 1919 roku został przerzucony na front polsko-bolszewicki z przydziałem do I Brygady Ułanów Legionów Polskich, gdzie walczył do końca 1921 roku.
Został awansowany do stopnia podporucznika. Za odwagę i waleczność zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy oraz Medalem Niepodległości.
W 1922 roku zwolnił się z wojska i wrócił do rodzinnych Łężyc. Nadal utrzymywał serdeczne i koleżeńskie kontakty z gronem oficerów 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. W międzyczasie awansuje na stopień porucznika, a w 1932 roku na rotmistrza rezerwy.
W okresie międzywojennym oprócz pracy na własnym gospodarstwie angażuje się w działalność społeczną, działa w Kółkach Rolniczych i samorządzie terytorialnym powiatu morskiego. Jest najpierw zastępcą wójta, a później wójtem w rodzinnych Łężycach. W 1934 roku obejmuje stanowisko wójta gminy Rumia - Zagórze, pełniąc je do września 1939r.
Jako wójt stojąc na czele Zarządu Gminy miał niełatwe zadanie. Gmina Rumia-Zagórze mając status gminy wiejskiej borykała się z wieloma problemami typowymi dla miasta takimi jak; szybki wzrost gospodarczy, bezrobocie, problem zorganizowania opieki społecznej (m.in. w styczniu 1936 r został oddany do użytku dom dla ubogich, obecnie budynek naszej szkoły) oraz przygotowania odpowiedniej bazy szkolnej.
W latach 30-tych Rumia-Zagórze rozwijała się bardzo dynamicznie u boku portowej Gdyni i władze gminne miały wizję Rumi jako przyszłego miasta. Duże zasługi w rozwiązywaniu wielu problemów gospodarczo-społecznych Rumi-Zagórze miał wójt Hipolit Roszczynialski, który dał się poznać jako człowiek doświadczony w pracy samorządowej i skuteczny w działaniach na szczeblu lokalnym. Działalność tą przerwał wybuch II wojny światowej.
Został aresztowany przez Niemców 12 września l939r. wraz z innymi przedstawicielami inteligencji polskiej działaczami patriotycznymi i społecznymi z terenu Pomorza Gdańskiego Stracono go w Święto Niepodległości, 11 listopada 1939r w Lesie Piaśnickim. Według relacji świadków niemieckich, przesłuchiwanych po wojnie przez Okręgową Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich w Gdańsku, rotmistrz rezerwy Hipolit Roszczynialski zachował w czasie egzekucji bohaterską postawę budząc podziw nawet u swoich oprawców.
Jego rodzice, Marian i Eufrozyna z domu Malotka Trzebiatowska mieli niewielki majątek ziemski. Był jednym z jedenaściorga rodzeństwa. Bratem jego był ksiądz Edmund Roszczynialski, szambelan papieski działacz niepodległościowy, zasłużony dla ziemi kaszubskiej.
Hipolit Roszczynialski ukończył szkołę ludową, a następnie gimnazjum klasyczne w Wejherowie uzyskując świadectwo maturalne. Tam też w latach 1908 - 1914 związał się aktywnie z tajną organizacją młodzieży polskiej szkół średnich (filomaci pomorscy). W Insterburgu w Niemczech kończył Szkołę Konnych Strzelców.
Podczas I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej. W listopadzie 1918 roku po wybuchu rewolucji w Niemczech zostaje zdemobilizowany i powraca do Łężyc na gospodarstwo rodziców. Poza pracą na roli organizuje konspiracyjne oddziały przeznaczone do walki o wyzwolenie Pomorza. Zdekonspirowany przez żandarmerię niemiecką ucieka w połowie 1919 roku przez granice chronione przez Selbstschutz i przedostaje się na wyzwolone wschodnie tereny Polski. Tu wstępuje do Pomorskiego Pułku Strzelców 8 Kompanii w Toruniu-Mątwy. Następnie na własną prośbę skierowany zostaje do 4 Pułku Ułanów Nadwiślańskich w Poznaniu. Z kolei przechodzi do 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. W 1919 roku został przerzucony na front polsko-bolszewicki z przydziałem do I Brygady Ułanów Legionów Polskich, gdzie walczył do końca 1921 roku.
Został awansowany do stopnia podporucznika. Za odwagę i waleczność zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy oraz Medalem Niepodległości.
W 1922 roku zwolnił się z wojska i wrócił do rodzinnych Łężyc. Nadal utrzymywał serdeczne i koleżeńskie kontakty z gronem oficerów 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. W międzyczasie awansuje na stopień porucznika, a w 1932 roku na rotmistrza rezerwy.
W okresie międzywojennym oprócz pracy na własnym gospodarstwie angażuje się w działalność społeczną, działa w Kółkach Rolniczych i samorządzie terytorialnym powiatu morskiego. Jest najpierw zastępcą wójta, a później wójtem w rodzinnych Łężycach. W 1934 roku obejmuje stanowisko wójta gminy Rumia - Zagórze, pełniąc je do września 1939r.
Jako wójt stojąc na czele Zarządu Gminy miał niełatwe zadanie. Gmina Rumia-Zagórze mając status gminy wiejskiej borykała się z wieloma problemami typowymi dla miasta takimi jak; szybki wzrost gospodarczy, bezrobocie, problem zorganizowania opieki społecznej (m.in. w styczniu 1936 r został oddany do użytku dom dla ubogich, obecnie budynek naszej szkoły) oraz przygotowania odpowiedniej bazy szkolnej.
W latach 30-tych Rumia-Zagórze rozwijała się bardzo dynamicznie u boku portowej Gdyni i władze gminne miały wizję Rumi jako przyszłego miasta. Duże zasługi w rozwiązywaniu wielu problemów gospodarczo-społecznych Rumi-Zagórze miał wójt Hipolit Roszczynialski, który dał się poznać jako człowiek doświadczony w pracy samorządowej i skuteczny w działaniach na szczeblu lokalnym. Działalność tą przerwał wybuch II wojny światowej.
Został aresztowany przez Niemców 12 września l939r. wraz z innymi przedstawicielami inteligencji polskiej działaczami patriotycznymi i społecznymi z terenu Pomorza Gdańskiego Stracono go w Święto Niepodległości, 11 listopada 1939r w Lesie Piaśnickim. Według relacji świadków niemieckich, przesłuchiwanych po wojnie przez Okręgową Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich w Gdańsku, rotmistrz rezerwy Hipolit Roszczynialski zachował w czasie egzekucji bohaterską postawę budząc podziw nawet u swoich oprawców.
źródło: http://www.hipolit.info/patron
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.